طرز تهیه مهوه یا مهیاوه لاری

مَهوه یا مهیاوه، که به عربی مِشاوَة گفته می‌شود، از خوردنی‌های شهرستان اوز،لار، گراش، بستک، خنج و منطقه جنوب ایران و هرمزگان می‌باشد.

«مهوه» بروزن «قهوه» که گاهی «مهیاوه» یا «مَویُه Muwyoh» هم گفته می‌شود به گویش محلی، در تمام منطقه هرمزگان و به ویژه لارستان روستاهای آن دیده می‌شود و بسیار رایج است. مهیاوه مایعی است به رنگ تیره مایل به خاکستری و بوی تندی دارد.

طرز تهیه مهوه
ابتدا ماهی ساردین ریز بطول پنج تا ده سانتیمتر که بنام «هَشینه» معروف است که بلهجه محلی « می مُوتُو» می‌نامند، پس از خشک کردن کوبیده و باجو برشته و خردل (در گویش محلی: خندل) برشته شده و کوبیده شده مخلوط نموده و مقداری نمک و آب به اندازه معینی به آن اضافه نموده که مایع نسبتاً روانی بدست می‌آید که همان «مهوه» یا « مهیاوه » است.

در بعضی جاها آن را جلوی آفتاب می‌گذارند تا خمیر شود که بوی زننده‌ای نیز پیدا می‌کند.


مهوه را داخل پیاله‌ای در سفره می‌گذارند و در خوردن آن فقط قسمتی از نان را با آن خیس می‌کنند، طعم آن تند است و نمی توان زیاد خورد. به‌ویژه صبحها به جای پنیر از آن استفاده می‌شود. در بعضی اوقات در موقع پختن نان «مهوه» و روغن روی آن می‌مالند و به آن «نان مهوه‌ای» می‌گویند. نان مهوه و روغنی که در این نواحی درست می‌کنند مشهور است.

فوائد غذائی مهوه لاری
مهوه دارای فسفر و کلسیم و چربی زیادی است که همگی از ماهی بدست آمده‌است. مردم منطقه جنوب می‌گویند که فرمول مهوه یا (مهیاوه) را ابن سینا طبیب و دانشمند ایرانی و یا بقول بعضیها بزرگمهر وزیر انوشیروان تهیه نموده‌است، و معتقدند که خوردن مهوه که دارای خردل هم هست از ابتلاء به بیماری پوستی (پیس) جلو گیری می‌کند.

ریشه کلمه مهوه لاری
گویا کلمه «مهوه» یا «مهیاوه» در اصل از دو کلمه ماهی و آب مرکب بوده که (آوه) یا (أو) به گویش محلی بمعنای آب می‌باشد، یعنی آب و ماهی.

#مهوه #مهیاوه #مهوه-لاری