عکس کلیسای قلعه پرتقالی های جزیره هرمز ، بندرعباس

عکس کلیسای قلعه پرتقالی های جزیره هرمز ، بندرعباس

دیدار از قلعۀ جزیره هرمز بیش از دیگر جا ها بر من اثر گذاشت و مرا به اندیشه واداشت. با خود فکر کردم که چگونه پس از فروپاشی امپراتوری ساسانی، کشور ایران که یکی از ابر قدرت های آن زمان بود، آنچنان در سراشیبی سقوط قرار گرفت که تا نهصد سال پس از آن نتوانست استقلال خود را باز یابد و جولانگاه اعراب جزیرة العرب، ترکان آسیای میانه، مغولان، تیموریان، عثمانیان و حتی اروپائیان شد. در این مدت، در اروپا دوران سیاه قرون وسطا رو به پایان نهاده و دوران نوزایی (رنسانس) آغاز شده بود. آنها به اسلحه آتشین مجهز شده بودند ولی ملّت نگون بخت ایران برای بازیافتن استقلال خود همچنان با شمشیر و تیر و کمان در نبردهایی نابرابر می جنگید. نتیجه آن شد که پرتغالی ها بتوانند از دور ترین نقطه اروپا، پس از گذر از اقبانوس های اطلس و هند و دور زدن قاره آفریقا، کرانه های جنوبی ایران را به تصرف خود در آورند و بر جان و مال و ناموس مردم حاکم شوند. بدون شک در آن زمان پرتغالی ها از سوی ایرانیان با آغوش باز پذیرفته نشده اند و آنها برای سلطه خود بر این سرزمین، خون های بسیاری از مردم بی دفاع را بر زمین ریخته اند. با دیدن سیاهچال ها در قلعه هرمز با خود اندیشیدم که مسلماً پرتغالی ها این سیاهچال ها برای تنبیه خدمه و سربازان متخلف خود نساخته بودند بلکه برای سر به نیست کردن ایرانیان بیچاره ای ساخته بودند که در برابر ستم آنان مقاومت می کردند. وجود خرابه های «قصر بی بی گل» در جزیره هرمز که متعلق به همسر ایرانی یکی از امرای پرتغالی بوده است نیز نمی تواند نشانگر عشقی آتشین میان یک زن ایرانی و یک سپاهی پرتغالی باشد بلکه حکایت از سلطه بیگانگان بر نوامیس ایرانیان دارد.

با تشکر از:
https://www.instagram.com/marzieh_mda

#جزیره #هرمز #بندرعباس #پرتغالی #کلیسا #قدیمی #تاریخی #جنوب